Yurda çıkıp Hande'nin odasına daldım. Odada altı kişiydiler ve aram iyiydi kızların hepsiyle. Eşyalarımı toplamak için yardım rica ettim. Tahmin ettiğim gibi, oda bomboştu. Orospular evci çıkmışlardı tepkimden korkup. Kalıp savaşmak gibi bir gayem yoktu. Tek isteğim iğrenç insanlarla dolu bu yerden bir an önce kurtulmaktı. Eşya toplamak çok uzun sürdü. Oda çok büyüktü ve ben de delicesine kıyafet, kitap ve ıvır zıvırla doldurmuştum tüm alanımı aylardır. Saatlerce eşyaları katagorize ettik, katladık, valizlere, poşetlere, çantalara doldurduk. Bir dünya sigara, bir dünya küfür değdi dudaklarımıza. İşin komik kısmı, nereye gideceğime dair bir fikrim de yoktu. Tek bildiğim gidecek olduğumdu.
Yurdun sahibini aradım. Yaşlı, tatlı bir kadındı. Yurdun birkaç hafta önce bir şubesinin daha açıldığını biliyordum, okula da yakındı. Belki oraya geçebilirdim. Kadına üstünkörü bu yurttan ayrılmam gerektiğini, yeniden senet yapmadan buraya devam eder gibi diğer yurtta kalıp kalamayacağımı sordum. Cevap olumluydu.
En azından kalacak yer bulma sorunum olmadı diye kendimi avutarak yurttaki son gecemi yorganın altında uyuyarak geçirdim.
Ertesi gün çekeceğim çileye dair hiçbir fikrim yoktu...
...
Victoria
çok kısa olmuş
YanıtlaSilSon zamanlarda bloga yazacak vakit bulamıyorum yoğunluktan. Bugün yeni bölüm eklenecek.
YanıtlaSil