25 Ocak 2012 Çarşamba

16 - Sadness Finds a Home



Başta çok açık edemediler. Aklıma gelen tek mantıklı sebep, utanıyor olmalarıydı. Zira bir insanı durduk yere grubun dışına atmak tek kelimeyle orospu çocukluğuydu. Ama zamanla utanmaktan da vazgeçtiler sanırım ki, git gide daha da uzaklaştırıldım ve git gide daha da yakınlaştılar.

Hiçbir şey anlamıyordum. Pelin ve Selin durduk yere beni çemberin dışına itmişlerdi ve ortada hiçbir sebep yoktu. Süper iğrenç bir tikky çifte dönüştüler çok kısa bir süre içerisinde ve artık arkadaşları olmak bile istemediğimi anladım ben de zaten. Yine de aynı odada yaşarken, bu tip şeyler kolayca boşverilemiyor.

Çok kısa bir süre içinde selam sabah bile kesildi. Ardından da iş düşmanlığa yakın bir noktaya ilerledi, zira bana bakıp bir şeyler fısıldaştıklarını görmek için çaba sarf etmeye gerek yoktu. İlk birkaç gün sinirlendim çokça. Sonra sinirim yerini üzüntüye bıraktı. Rutinim bozulmuştu ve yaşadığım odada yalnızdım. Tek başına yaşamak keyifli bile olurdu aksine ama iki kişiyle aynı mekanda yalnız olmak insanı yıpratıyor.

Bir süre sabretmeye çalıştım ama ruhsal durumum kontrolden çıkmaya başlıyordu ufak ufak. Odada geçirdiğim zamanlarda mutlaka kulaklığımdan gelen müzik ile araya duvar çekiyordum. Uyumak için yatağa girdiğim anlarda ise istemsiz bir ağlama nöbeti...



Annem de durumu hissetmeye başlamıştı hiçbir şey söylemediğim halde. Bir gece saat üç sularında ağlarken ben telefonum çaldı. Annemin uyuyor olduğu saatlerdir normalde, o yüzden endişelenerek açtım. 


"Saatlerdir uyuyamıyorum. İçimde bir sıkıntı var ve yüzün gözümün önünden gitmiyor. İyi misin Vicy?"


Bir başka gün, okulda sigara içerken deli gibi kar yağmaya başladı. Çok hoşuma gitti, annemi aradım.

"Anne, çok güzel kar yağıyor!!"


"Ne güzel tatlım... Arkadaşlarınla aranda sorun var, değil mi?"

Anneler daima harika. Ve her şeyi hissedebiliyorlar cidden de. Üstü kapalı bir şekilde durumları anlattım sonunda. Ve kafamdaki, o yaşın da etkisiyle aldığım kararı:

"Ben okulu bırakıyorum, oraya döneceğim."

...


Victoria

5 yorum:

  1. kadınların şu entirikaları birbirlerini sırtlarından bıçaklamaları her halde kıyamete kadar sürüp gidecek biz erkekler çok şanslıyız arkadaşlıklarımız çok daha sağlam ve samimi. peki bütün bunların sebebi neydi?
    NOT: DAHA UZUN VE SIK YAZMAN MÜMKÜNMÜ ACABA :))

    YanıtlaSil
  2. Gerçekten ortada bir sebep bile yoktu. Standart kız kafası. Ben sürekli Kocaelinde oldukça onlar başbaşa kalıp daha da yakınlaştı ve sonrasında ben fazlalık gelmeye başladım, bu kadar basit..

    Daha sık yazmak ben de istiyorum aslında ama cidden hafızamı zorlamam gerekiyor sürkeli zira ana hatlar dışında çoğu şeyi unutmuşum bile..

    YanıtlaSil
  3. Yani bu yazdıklarınız şu an olmuyor mu kaç yıl önceydi herhalde şu an mezunsunuz. bir de bu gerçek isminiz değildir her halde, Tabi yabancı asıllı iseniz başka tabi.

    YanıtlaSil
  4. ASLINDA İNSANIN BAŞINA GELMİYECEK BİR ŞEY DEĞİL, YA DA İNSANIN YAPAMIYACAĞI BİR ŞEY DEĞİL :)) GAYET NORMAL KARŞILIYORUM YANİ...

    YanıtlaSil
  5. @enkidu hayır attığım ilk postta da belirtmiştim, uzun süre önceden aldım olayları. 2007 senesinde şu anda hikaye.

    @yağmurun dünyası insanoğlu cidden böyle. Ama mide bulantısı baki..

    YanıtlaSil